ماندگارترین ترانه زندگی

وقتی که سالهای دور و خاک گرفته زندگی مان را پس میزنیم و به اوان زندگی نگاه میکنیم و از بزرگترهایمان میشنویم که مختک بود و یا هیلو که همان گهواره است به گویش بوشهری ، عده ای بر این باورند که هیلو از hi و low انگلیسی بالا و پایین تشکیل شده ، هر چه باشد با جنباندن آن مارا خوابی خوش مهمان میکرده که نود درصد آن لالایی بوده که از مام مادر بر میخاسته و چنان بر دل مینشسته که کودک دیروز مارا به رویایی شیرین می برده است. و این چه سری است که این لالایی مارا با خود میبرده است به شهر خیالات سبک به قول سهراب. مادر بوشهری دیروز وقتی لالایی خود را در آواز دشتی که از متعلقات ماهوراست میخوانده که همواره با شعرهای فایز و باباطاهر همراه بوده و چنان از سوز دل میخوانده و اگر کاوشی کنیم و خوب گوش دهیم میبینیم که سراسر محنت و رنجی که مادر در دوران زندگیش از کودکی تا جوانی و دوران عاشقیش را به زبان لالایی برایمان میخوانده و ما تنها چون که از نهاد دل بر می آمده بردلمان لاجرم مینشسته است.چرا که در این لالایی تصویرهایی از زن دیروز نشان داده میشود که چه محنت ها بر او روا داشته اند . از کول کردن هیزم و راه های سخت ، از آوردن آب با سطل از چاههایی که از خانه دور بوده اند، از جفای شوهر و ضرب شصتش، از عشقی که به اجبار به محاق فراموشی نهاده است و گهگاهی خیلی آرام که حتی به گوش باد نرسد آن را زمزمه میکرده است ، از علی اصغر شهید کربلا که هم ریشه در مذهب دارد و همذات پنداری خود مادر با مادران زجر کشیده واقعه عاشورا ، از فرزندانی که بر اثر بیماریهای هرچند ساده بر اثر نبود امکانات بهداشتی در خاک آرمیده اند و از انبوهی از غمهای فروخفته ی مادر که فریادش هیچ گاه به گوش کسی نمیرسد چرا که محرمی نمیبیند جز خود ودردهای بی شمارش. اولین ترانه زندگی آدمی با صدای فرشته ای به نام مادر است و افسوسمان از این است که همین صدای مادر که جنس آن زنانه است را بر ما حرام داشته اند و نمیدانم چیست علت حرام دانستن صدایی ملکوتی که اینگونه همواره برآن چون دوران سخت زندگیش روا میدارند .