آب دهان

سرگرم خیالات موهوم بودم که زنی با فرزند خرد سالش صدایم کرد. تا به خود آمدم و از شهر خیالات سبک بیرون آمدم اندکی طول کشید. کودکی که بغل مادرش بود مدام سرفه میکرد و مادرش بعد سلام و احوال پرسی گفت : آغا جون جدت یه تفکه ای بده سرما خوردگی پسرم درست بشه .

لحظه ای هنگ کردم و با خود گفتم معمولا من به عنوان سید که میشناسند هرگز چنین درخواستی را از من تاکنون نکرده بودند و برایم عجیب بود. شنیده بودم که میگفتند فلانی تفکه ی خوبی دارد وباقی قضایا ، اما در جا به فکر پزشکهای افتادم که چندین سال مرارت میکشند و درس میخوانند و اکنون من که حتی نمیدانستم قرض آسپرین چه کارآیی دارد در نقش یک دکتر ظاهر شوم برایم جای شگفتی بود.پرسیدم : تا حالا دکتر هم برده ای پسرت را .؟گفت : نه دیگر هیچ حرفی برایم باقی نماند و افسوسم از این باورهای خرافی که هنوز دلمشغولی بخش وسیعی از جامعه هیرون را در برگرفته ، گفتم نه مادرخوب حتما دکتر ببر پسرتان را به امید خدا خوب میشود. حالا گیریم که من تفکه ای هم بر پیکر نحیف این کودک بکشم تا آنجایی که من خود از خود خبر دارم میتوانستم این پیش بینی را کنم که با تفکه شفابخش من ممکن است جای دیگر فرزند هم به درد آورد و یا آنفلونزا هم بگیرد .راهش را ادامه داد مادر ساده دل و اندکی ناراحت از من ، بیچاره مادر.یاد خاطره ای برادرم موسی افتادم که زمانی که اسکله در امر خطیر و ظریف بمبک بار کردن بودم روزی لنج خضر زایلی قرار بود برود دریا و روبه موسی کرد و گفت : آغا جون جدت تفکه ای بر پیکر جهازم بده تا صیدم چند برابر شود. موسی هم چنان کرد که خضر زایلی گفته بود.

یک ساعتی بعد منتظر لنجهایی بودیم که بیایند و ماهی و بمبکش را بار بزنیم در این لابلا جهاز خضر زایلی هم برگشت ، چقدر زودبرگشته بود. گسلهایش را به اسکله بست و با چهره ای در هم به دنبال موسی میگشت: پرسید برادرت کجاست ؟ گفتم : نمیدانم شاید رفته باشد یخ پودر بار کند، چطور میش خضر، جلد برگشتی؟میش خضر که سگرمهایش چنان به هم بافته شده بود از فرط خشم و عصبانیت گفت: تفکه جهازمش دا که ماهی بگیرم ، نمیفهمیم که شفت جهازم میبره.

نمتوانستم جلوی خنده ام را بگیرم ، سوژه ی خوبی بود برای مدتی موسی را به باد تمسخر گرفتن و از آن سو به این فکر افتادم که اگر تمام شرکتهای بزرگ برش کاری با ابزارآلات مدرن هم نمیتوانستند در کمتر از نیمساعت شفت جهازی را اینگونه ببرند، بیچاره شرکت های بوش ، بلک اند دکر، ماکتا، آ ی گِ، باید می آمدند پیش برادرم سجده میکردند.