نامه ی یک کودک دیروز به امام حسین

سلام  به حسین بن علی مردی که همواره در ذهن من از دیروز تا همیشه نماد مقاومت و ایستادگی است. اورا همیشه دوست داشتیم و در خیلی از مراحل زندگی من و تمام هم نسلانم به او عشق میورزیدیم. امروز حسین جان دلمان جور دیگری است. ما از تو آموخته بودیم که باید دست دیگری را گرفت و عشق و محبت و برادری و برابری را در بند بند وجودی زندگی مان نهادینه کنیم، گرچه این تعابیر و کارهای بزرگ از ما بر نمی آید ولی این منش را داریم که انسانهایی با چنین کرداری را دوست بداریم. خوانده ایم در کتابها که تو حسین بن علی وقتی چندین هزار نفر به تو نامه نوشتند و اظهار وفاداری کردند عزمت را جزم کردی و بخاطر آرا مردم خانواده و یارانت را برای عدالت و آزادی پیشکش کردی. اما امروز همین آرا مردم در بلاد ما جایی ندارد و برعکس در بلادی که ما کفر می نامیم چه زیبا عدالتی را به همراه می آورد.

راستی حسین جان ما ، دیرسالی بود وقتی که مردم خودجوش برای عشق به تو و یارانت حلقه میزدیم و عاشقانه اشک میریختیم بدون هیچ چشم داشتی .دیگر باید با آن روزها یک عکس یادگاری گرفت ، چرا که دیگر آن روزهای اخلاص و پاکیزگی نمی آیند .

حسین جان ، امروز هر گوشه ای که بنگری انسانهایی نیازمند نان شب میبینی و کودکانی میبینی که برای یک لحظه بازی اکس باکس 360 پشت شیشه های گیم نتها خیره به مانیتور شده اند و افسوس و دیگر هیچ.اما همین کودک و زنی که نان شب ندارد زیر سایه بزرگ بنرهایی که برای تو و پرچمهایی که برای پاسداشت آن حماسه سترگ تو گم میشوند.حسین جان تو که نیازی به این بنرها و این بیرقها نداری کاش اندکی از این پولها که برای این موارد صرف میشد  قطره ای کوچک از این ریخت و پاشها را به نیت تو و یارانت را بین همین انسانهای نیازمند تقسیم میشد.

حسین جانم ، راستی نمیدانم تو هم مثل ما وقتی صدای ملکوتی بخشو را میشنوی چون ما از خود بیخود میشوی برای این همه خلوصی که در این صدا موج میزند. یا دعای ذبیحی که عاشقانه برای تو و آن پدر بزرگوارت می خواند وما را به ذات حق نزدیک میکند، اما امروز مجالسی که برای تو یا به بهانه تو برپا میشود و عربده هایی که از جنس مکر و ریا و عوامفریبی است و صدای ایپس ایپسی که باز هم به نشان تو از بلندگوها بلند میشود و جز برای خود نشان دادن چیز دیگری در آن نمیبینی.

حسین جان درد دلمان آنقدر زیاد است که اگر همه آن را بخواهیم اینجا بگویم چه بسا که مراتب دردسر میشود برایمان، چنان که هستند عزیزانی که فقط برای فریادعدالت و آزادی و برابری در چهار دیواری هایی به تنگ آمده اند و گهگاهی نیز یکان یکان میروند و پشت حوصله نورها دراز میشکند مثل هاله ، هدی صابر و ستار و .......